Ծագման պատմությունը
Յուրաքանչյուրը, ով գոնե մեկ անգամ լսել է լեռնագնացության և ալպինիզմի մասին, գիտի, որ այդ գործում կարևոր են որակյալ կոշիկները: Բավականաչափ թեթև՝ մակերեսի զգացողությունը ապահովելու համար, բավականաչափ կոշտ՝ ոտքը տարբեր ծանրաբեռնումներից և արտաքին միջավայրի անբարենպաստ պայմաններից պաշտպանելու համար: Վիբրամ տակացուն ժամանակին իսկական հեղաշրջում իրականացրեց լեռնագնացության մեջ: Եվ ահա, թե ինչպես դա տեղի ունեցավ:
Մի քիչ պատմություն. ինչպե՞ս առաջացավ Վիբրամ տակացուները
1935 թվականին մի խումբ լեռնագնացներ փորձառու հրահանգիչ Վիտալե Բրամանի գլխավորությամբ, պատրաստվում էին նվաճել իտալական Ալպերի մի քանի բարդ գագաթներ: Սկզբում ամեն բան լավ է ընթանում, սակայն Punta Rasica կոչվող բարձունքում, որը գտնվում է 3305 մ բարձրության վրա, թիմն ընկնում է փոթորկի մեջ: Եվ ահա այստեղ էլ սկսվում են անհաջողությունները:
Այդ այսօր են մեզ հասանելի հատուկ թրեքինգային կոշիկները ցանկացած իրավիճակների համար, իսկ այն ժամանակ լեռնագնացներն իրենց հետ էին տանում երկու զույգ սովորական կոշիկներ: Առաջին զույգը՝ կոշտ, մեխերով պատված, որը նախատեսված էր համեմատաբար հարթ քարքարոտ վայրերով անցնելու համար: Երկրորդը՝ թեթև ամառային, որը թույլ էր տալիս զգալ ամեն մի քարը ոտքի տակ: Իհարկե, նույնպես մեխերով պատված:
Այսպես թեթև կոշիկները, որորնք լեռնագնացները ստիպված էին լինում հագնել արշավի ամենաբարդ փուլերին՝ հակազդելով ցրտին, սառույցներին և ջրին, շատ ժամանակ ցրտահարել են ոտքերը: Իսկ իջնել լեռներից ծանր, ամուր և համեմատաբար տաք կոշիկներով հնարավոր չէր, քանի որ դրանք վատ էին ֆիքսում ոտքը:
Եվ Բրամանի թիմը ունեցավ 6 լեռնագնացների զոհ: Սառեցում, ցրտահարում և սարսափելի մահ: Տեղանքին անհամապատասխան կոշիկները դարձան մարդկանց մահվան պատճառը:
Այդ էքսպեդիցիայից վերադառնալուց հետո իտալացին սկսեց խորը մտածել: Ի վերջո նա որոշում կայացրեց ստեղծել կոշիկի հիբրիդային տակացու: Բավականին ամուր՝ սուր քարերից, սառույցից և ջրից պաշտպանվելու համար, և բավականին ճկուն՝ ապահովելու համար լիարժեք կցումը և կոնտակտը մակերսի հետ: Խնդիրը կայանում էր նրանում, որպեսզի գտնվեր համապատասխան նյութը գաղափարը իրագործելու համար:
Մեկ տարուց ավել փորձեր էին իրականացնում ռետինե տարբեր բաղադրությունների հետ: Եվ վերջապես հասան հաջողության: Նոր տակացուն ստացավ «Carrarmato» անվանումը, որը պատենտավորեցին 1937 թ: Սակայն, դեռևս անհրաժեշտ էր ինչ-որ կերպ կազմակերպել արտադրությունը, այնպես որ ստիպված եղան ընկերություն հիմնել: Անվանումն ընտրեց հենց Վիտալե Բրամանին: Շատ չմանրանալով՝ նա պարզապես միավորեց իր անվան և ազգանվան առաջին հատվածները – Vi + Bram: Նույն 1937 թ. նոր ստեղծված Vibram ընկերությունը՝ Pirelli Tire Companу հետ համատեղ, որն արտադրում էր մեքենայի անվադողեր, սկսեցին թողարկել ունիվերսալ ռետինե կոշիկի տակացուները: Եվ գործը գնաց:
1954 թվականին երկու իտալացիներ՝ Լինո Լաչեդելլին (Lino Lacedelli) և Ակրիլե Կոմպանյոնին (Achille Compagnoni) Vibram ապրանքանիշի կոշիկներով առաջիններն են նվաճում են Չոգորի գագաթը ( K2 գագաթ)՝ աշխարհի երկրորդ բարձունքը: Արժե՞ ասել, որ այդ ժամանակվանից ի վեր այն դարձավ բոլորի համար պարտադիր գույք, ովքեր իրենց համարում էին պրոֆսիոնալ լեռնագնացներ:
Վիբրամի (Vibram)հաջողության գաղտնիքը
Վիբրամ (Vibram) տակացուի առավելությունները , յուրահատկության պատճառները կայանում են հետևյալում:
Չսահող ռետինե տակացու, որի վրա չեն ազդում խոնավությունը, ցուրտը, շոգը և չորությունը:
Պրոտեկտորի կառուցվածքը, որը չի նվազեցնում տակացուի ընդհանուր ճկունությունը, ինչպես նաև կոշկատակի կենտրոնական հատվածում առկա չեն կցորդներ, ինչի հաշվին տակացուն կարող է բավականին շատ ծալվել:
Պրոտեկտորի բացակայություն կոշկատակի կենտրոնական հատվածում, ինչն ապահովում է ոտքի բնական շարժը:
Կոշկատակը ավելի ուշ է մաշվում, քան կոշիկի վերևի հատվածը:
Այսօրվա դրությամբ Vibram ընկերությունը իր կոշկատակերը մատակարարում է հազարից ավելի սպորտային, լեռնագնացության և ռազմական կոշիկներ արտադրողներին, որոնք տարբերվում են իրենց ձևով և կառուցվածքով: Ժամանակակից թրեքինգային կոշիկները 10-ից 9-ը դեպքերում հիմնված են Վիբրամ կոշկատակերի վրա:
Վիբրամ (Vibram) կոշիկի տակացու